תוכן

והאופן שאמר: דו האסט גארנישט קיין השגה אין מיר, [אין לך שום השגה בי,] אמר בכוונה ומטרה מדיליה, מפני שלחצתי עליו בענין שמש ושאלותיו בזמן השיעור, ששבח מאד אותו, ואמר כי .. אצלו הגיע ב"ה לתוצאות טובות. והערתי לו על ענין נשיקת היד ואמר לי: איך וויל קיינים נישט איבערמאכען זיינע התנהגות, וויל מיין וועג איז דאך דיר באקענט, דער מיטל שפילט נישט קיין ראלע, דער עיקר איז דאך צוקומען צום אויבערשטן, און נישט בלייבן שטעקין אין מיטן, דעריבער הארט מיר נישט דו פארמען [הצורה], איך מיין נאר דעם עיקר, בייי די ספרדים איז דאס ביי זיי אן אויסדרוק פום מחלק כבוד זיין, פון יראת הכבוד, און אז איך וועל דאס ביי עם צו נעמן, פעלהט דעס אויס [אין] עבודה, און סוועט בלייבן א חלל, און דאס וויל איך נישט. [אינני רוצה לשנות את ההתנהגות של אף אחד, מפני שהדרך שלי מוכרת לך, האמצעי אינו משחק תפקיד, העיקר הוא הרי לבוא אל הבורא, ולא להשאר תקוע באמצע, לא אכפת לי הצורות, כוונתי להגיע רק לעיקר, אצל הספרדים ענין נשיקת היד זהו בטוי לחלוקת כבוד, ענין של יראת הכבוד, אם אקח ממנו זאת, יחסר לו זה בעבודה, וישאר חלל ריק, וזאת אינני רוצה.]